Czy miałeś kiedyś niewytłumaczalne przeczucie, że wokół ciebie dzieje się coś dziwnego? Caden podejrzewa, że podwodne animatroniki w parku wodnym Freddy’s Fantasy są czymś więcej niż bezmyślnymi robotami. Robbie jest pewien, że umysłami członków Fanklubu Fazbeara zawładnęła tajemnicza siła. Abe nie może oprzeć się wrażeniu, że animatroniczni asystenci z jego mieszkania w Fazplex Tower coś przed nim ukrywają… Gdy w świecie Five Night’s at Freddy’s zorientujesz się, co jest nie tak, zwykle jest już za późno… Czwarty tom młodzieżowego cyklu „Tales from the Pizzaplex”, tworzonego przez amerykańskiego pisarza i projektanta gier (m. in. „Five Nights at Freddy’s”). Akcja opowiadań, które składają się na publikację jest osadzona w świecie znanym miłośnikom przywołanej wyżej gry, a uprzedzam, że nie jest to zbyt przyjazna przestrzeń. Co prawda, niedawno otwarty park wodny Freddy’s Fantasy zaprasza do siebie całe rodziny, a jego główną atrakcją są uwielbiane przez dzieci podwodne animatroniki, ale ich zachowanie budzi zastrzeżenia. Wiele wie na ten temat Caden, mechanik naprawiający roboty, który - o ironio - cierpi na tytułową submechanofobię, tj. strach przez maszynami znajdującymi się pod wodą. Nie lepiej wygląda sytuacja bohaterów drugiego opowiadania, które zapowiada animatroniczną apokalipsę. Jej pierwszym zwiastunem jest tajemnicza siła, która zawładnęła umysłami kilku członków szkolnego Fanklubu Fazbeara. Niczego dobrego nie można się również spodziewać po animatronicznych asystentach z ostatniego tekstu o Bobbiedotach. Holograficzne postacie nie są do końca szczere z człowiekiem, któremu mają służyć. W zasadzie wszystkie opowieści z Pizzaplex ukazują relację pomiędzy ludźmi i maszynami jako pozbawioną zaufania, budzącą niepokój i doskonale wpisującą się w aktualne nastroje społeczne związane ze sztuczną inteligencją.